محرمیت (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «محرمیت» است. ۱ - معنای محرمیتمحرميّت، مصدر جعلى از مادّه «حرم» به معناى اقربا و خویشاوندانی است كه ازدواج با آنها حرام شده است و در فقه به محرميّت نسبى، رضاعى، مصاهره‌اى، تقسيم شده است، با اين توضيح كه ولادت، باعث ايجاد نسبت و رابطه‌اى مى‌گردد كه موجب احكام خاصّى مثل حرمت ازدواج و جواز نظر مى‌شود. محارم نسبى عبارتند از: مادران، پدران، عمو، عمّه، خاله، دایی، برادر و خواهر. همين رابطه در موارد رضاع و شير دادن نيز مطرح است، به اين معنا كه مرضعه مادر رضاعى و شوهر او پدر رضاعى است و در نتيجه دختران و پسران او برادر و خواهر رضاعى و برادران و خواهران آن زن، خاله و دايى رضاعى و برادران شوهر زن، عمو و عمّه رضاعى مى‌باشند كه از آنها با عنوان محارم رضاعى ياد مى‌شود. مصاهره نيز به معناى رابطه‌اى است كه بين هر يک از همسران با خويشاوندان ديگرى به سبب ازدواج به وجود مى‌آيد و موجب مى‌شود كه ازدواج با آنان حرام شود، يا به صورت عينى، همانند مادرزن و يا به صورت جمعى مثل جمع بين دو خواهر در ازدواج كه مورد نظر در اين عنوان هر سه بخش آن مى‌باشد. در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آنها از واژگان «حرّمت» و «لايبدين» استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآثار محرمیت (قرآن)، اسباب محرمیت (قرآن). ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۵، ص۴۵۰، برگرفته از مقاله «محرمیت». رده‌های این صفحه : محرم و نامحرم | موضوعات قرآنی
|